کد مطلب:19048 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

منشاء كميحاجات دنيوي پرهيزكاران چيست؟

منشا كميحاجت بر سبك بودن مؤونه پرهيزكار را بايد دروجود گوهري به نام حبّ به محبوب واقعي و خالق حقيقي جستجو كرد، وقتي حبّ آمد، بي اعتنائي نسبت به دنيا را به دنبال دارد، دنيا به معني ما سواي محبوب، دنيا به معني مشغول كننده و بازدارنده از توجه به معشوق .

ظرف را يا هوا پر ميكند يا آب، هر چه از يكي كاسته شود بر ديگري افزوده ميگردد، اگر در ظرف دل حبّ قرارگيرد هواپرستي و دنياطلبي بيرون ميرود وگرنه اگر هواپرستي و تمايل به دنيا در آن قرار گرفت، جاي حبّ نيست هر چه از حبّ كاسته شود، بر هوا افزوده وهر چه از هوا كاسته شود، بر حب اضافه ميگردد، پرهيزكار چون حب به محبوب در قلب او لانه كرده، توجّهي به غير او نميكند، او در رابطه با مسائل مادي و هوائج روزمره خود، خود را همچون تشنهاي ميبيند،كه از درياي ماديات به اندازه رفع تشنگي بهره بر ميگيرد و به باقيمانده ديگر بي اعتنا است، اين بي اعتنائي و غناي در فقر خود عنايتي و هديهاي از ناحيه آن محبوب واقعي و آن غنيّ بالذات است، كه اين عاشق با او رابطه بر قرار كرده است.

در روايت است كه خداوند روز قيامت به چنين افراد به ظاهر فقير ميگويد اي بنده من دنيا را به تو ندادم نه از ا ين جهت بود كه دنيا به تو حيف بود، بلكه از آن بود كه تو بدنيا حيف بودي، گاهي هم كه دعاي ترا اجابت نميكردم، براي اين بود كه دوست داشتم ناله ترا بشنوم، و از ناله تو به خود خشنود و مسرور گردم .

---

اخلاق اسلامي ج 1

اكبر خادم الذاكرين